۲۰۲۵ ژوئن ۹, دوشنبه
روایت الهی: روز داوری
پیامی از پروردگار و خدای ما، عیسی مسیح به خواهر بگه در بلژیک در ۷ ژوئن ۲۰۲۵

آسمان من آنقدر سرشار از عشق است که صرف حضور در آن خیرهکننده است.
من عشقم را به هر یک از مقدسینم به شیوهای منحصربهفرد میبخشم و آنها بهطور کامل به من پاسخ میدهند.
من، خدا، مبارک هستم؛ قدیسان من شادی زیادی، لذت فراوانی، صمیمیت عمیقی به من میدهند که مرا تحت تأثیر قرار میدهد.
بله، من، خدا، میتوانم بهشدت تکان بخورم و این شگفتزدهام میکند.
من در آنها عمل میکنم و با آنها، یکدیگر را.
هر کدام بهعنوان عشق منحصربهفرد برای من بسیار مهم هستند.
فضای آسمانی آنقدر فوقالعاده، زیبا، نو، غیرمنتظره، متضاد و در عین حال متحد است که قدیسان من و من، خدا، هر روز با تمام خوبیهایی که میتوانیم انجام دهیم، با تمام زیباییهایی که میتوانیم بیافرینیم، با تمام شگفتیهایی که میتوانیم به آنها فکر کنیم و با همه چیزهایی که میتوانیم برای خوشبختی خود به یکدیگر پیشنهاد دهیم شادی میکنیم.
اینکه زمین در تصویر آسمان در یک جهان مادی باشد هدف آفرینش من بود.
قرار بود زمین همیشه زیبا، همیشه محافظتشده و همیشه با احترام به طبیعت خود، به وضعیت خود مراقبت شود.
سرنوشتش این بود که میوههایی تولید کند که همیشه مغذی باشند، همیشه متعادل باشند و موجوداتی که باید از آن در سطحش حمایت کنند مانند خودش خوب، متعدد، متنوع و همیشه مثبت باشند.
ببینید یک حیوانی که هرگز شکارچی را نشناخته چقدر با اعتماد به نفس است، معصوم است، جذاب است.
سرنوشت زمین این بود که آسمان مادیشده باشد، جایی که خوبی، نیکوکاری، مهربانی، اعتماد، نوعدوستی و امنیت هنجار باشد و در آن انسانها بدون اجبار بهطور طبیعی برای آیندهی بهشتی خود آماده شوند.
من تمام عناصر ضروری را برای مرد فراهم کرده بودم تا او فقط نیاز داشته باشد آنها را از طریق حاصل کارش شکوفا کند، اما این کار نباید خستهکننده یا دردناک باشد.
همه فعالیتها باید وسیلهای برای ارتقای او در دانش خدا، در نزدیکی خدا، در دوستی با خدا باشند.
و سپس، در زمان تعیینشده توسط من، او را از جهان مادی خارج میکنم تا به آسمان من ببرم.
برنامهریزی شده بود که او مدت کوتاهی را برای سازگاری در مکانی گذرا بگذراند تا به این تغییر عادت کند، درست همانطور که مردی که به فضا فرستاده میشود ابتدا باید با فقدان گرانش در یک محیط بسته آشنا شود.
آن مکان انتقالی، بهنوعی، ناپدید شد، اما پس از گناه اولیه، شکل توبه را گرفت.
توبه مکانی است که در پایان دنیا ناپدید خواهد شد، مانند بسیاری جاهای دیگر در آخرت، که با وضعیت روی زمین سازگار شدهاند و هنگامی که زمین ناپدید شود دیگر مفید نخواهند بود.
در پایان دنیا روز داوری فرا میرسد، جایی که همه ساکنان زمین از تمام دوران جمع میشوند اما بر اساس طبیعت خود از یکدیگر جدا خواهند شد: خوبان در سمت راست خدا خواهند بود و بدان در جای دیگری، مکانی کنار خدا نخواهند داشت، اما هنوز حضور دارند.
دومیها، که قبلاً در داوری خاص خود مورد قضاوت قرار گرفتهاند، از سرنوشت خود آگاه هستند و در ارائه عمومی خود بسیار خصمانه خواهند بود.
داوری کلی یا روز داوری بازسازی است، در برابر همه، بیعدالتیها، فریبها و دروغهایی که افراد معصوم را تحقیر کردهاند یا بهطور ناعادلانه مورد بدنامی قرار دادهاند؛ درست است که چنین دروغهایی علناً محکوم شوند و بیشرافتیای که به ناحق به افراد بیگناه نسبت داده شده قبل از دانش همه حذف شود.
داوری بزرگ پایانی باعث شادی عظیمی برای خوبان خواهد شد، کسانی که پاداش خود را بهطور کامل در برابر دیدگان همگان مشاهده خواهند کرد.
بدان عمیقاً تحقیر میشوند، اما این مشکل آنهاست.
آنها حضور دارند زیرا عدالت خدا باید برقرار شود؛ آنها میدانند همانطور که قبلاً در قلب خود میدانستند و بدنامی دیگر بر خوبان نمیافتد.
خوبان در برابر همه توجیه خواهند شد و قدسیت آنها به رسمیت شناخته خواهد شد.
از آنها تمجید میشود، تبریک گفته میشود و شادی آنها بینهایت خواهد بود.
همگان از خدا تشکر میکنند و ستایش الهی بر لبهایشان است.
سپس خداوند بهشت را برای کسانی که قبلاً در آنجا بودند میگشاید، و آنها با روشنایی جدید مورد افتخار قرار میگیرند، و هرکس وارد آن شود تا ابد در شادی، جلال و پاکی الهی خواهد بود.
پس از روز داوری نهایی، تاریخ به پایان نمیرسد، زیرا خدا همیشه نو است، و صفات و فضایل او دائماً تجدید میشوند...
اما این قصهی دیگریست.